الف)
رجبعلی در وصیت نامه اش صحبت از ارادت شهدا به امام عصر(عج) و حضرت امام(ره) به
میان می آورد. عشقی ناب که آن ها را به جبهه کشاند تا در راه دین خدا به جهاد
برخیزند. یکی از حقوق امام زمان(عج) بر شیعیان و منتظران حضرتش، همین یاد آن حضرت
است که البته اگر با یقین و ایمان از یک طرف و عمل خالص از طرف دیگر آمیخته شود،
باعث خشنودی وجود مبارکش خواهد شد.
ب)
شهید دلشاد، حضور در جبهه را توفیقی عظیم می داند و خدای متعال را بر این سعادت و
توفیق شکر می گوید. در واقع حضور در جبهه سعادتی بود که نصیب بندگان خالص خدا
گردید. نعمت جنگ و جهاد که عرصه ای برای ساختن و نیز محلی برای آزمایش مرد از
نامرد بود، خود نیاز به سپاس دارد. امام عسکری علیه السلام می فرماید: نعمت را کسی
جز سپاس گزار نمی شناسد و از نعمت جز انسان عارف، سپاس گزاری نمی کند.
ج)
آرزویش شهادت است و از خانواده اش می خواهد که در غم از دست دادن او اظهار ناراحتی
نکنند و با رفتار خود دشمن را ناامید کنند. شهید مطهری از این حالت به نشاط شهادت
تعبیر می کند. نشاطی که فرد، هر آن، منتظر درک فیض عظمای شهادت است و به عبارتی با
این نشاط و امید زنده است. این نشاط باید به بازماندگان و جامعه هم منتقل شود چرا که
شهادت بهترین درجه ی تکامل انسان است.
د)
تذکر به جوانان و لزوم هوشیاری آن ها در خصوص مسئله ی جنگ و حوادث انقلاب از دیگر سفارش
های این شهید سعید است. ایجاد بی تفاوتی و بی توجهی از ترفندهای دشمن برای دوری
جوانان از انقلاب و ارزش های متعالی آن است و باید جوانان عزیز بیش از پیش هوشیار
باشند تا در این دام دشمن گرفتار نشوند.
هـ)
شهید می فرماید از دعا یادتان نرود و همیشه دعا کنید. دعا سلاح برنده ی مومن است.
دعا، قضای الهی را تغییر می دهد حتی اگر محکم و ثبت شده باشد. خداوند می فرماید
مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. بشر از سویی موجودی ناتوان و ضعیف است و از سویی
دیگر در محیطی زندگی می کند که محل حوادث و آماج بلاها و عوارض جسمی و روحی است و
دچار اذیت های موجود انسانی و حیوانی، درونی و بیرونی می باشد و با توجه به این که
آرزوی او ترقی و تکامل و رسیدن به کمالات دنیوی و اخروی است و بالاترین هدفش آن
است که به درجه ی اعلای انسانیت و بندگی برسد، بنابراین چاره ای ندارد جز آن که به
ریسمان عنایت الهی چنگ زند که او از هر نظر قادر و غنی است، عالم و محیط بر همه
چیز و هم چنین مسلط بر همه ی نیروهاست و
باید دست تمنا به سوی او دراز کرد. امام صادق علیه السلام می فرمایند: بر تو باد
دعا کردن زیرا که دعا، درمان هر دردی است.
