بایگانی آبان ۱۳۹۶ :: هیئت مذهبی جامعة الحسین علیه السلام فریمان

شهید حسن رفوئی-9

۰ نظر
۰ ۰
۱۴ آبان ۹۶ ، ۲۱:۰۵

خادم الشهدا

فصل سوم-روزهای حماسه

فصل سوم-روزهای مبارزه

بروبچه های انقلابی

علی در انتخاب دوست دقت زیادی دارد. در آن مقطع حساس کشور، از بین بروبچه های انقلابی، دوستان خود را انتخاب می کند تا او را در رسیدن به اهدافش یاری کنند.

« او با چند نفر از دوستانش که الان پاسدار هستند بر علیه رژیم مبارزه می کرد. از بین آن اسامی، رجبی از خمین و سیفی را به خاطر دارم. آن ها به اسم هیئت و جلسات مذهبی دور هم جمع می شدند ولی در واقع فعالیت های ضد رژیم پهلوی را در نارمک ساماندهی می کردند.» (راوی: پدر شهید)

عاشقی با چاشنی شجاعت

« سال های اول اوج گیری انقلاب در اوایل دهه پنجاه، در تهران ساکن بودیم. منزلمان مقابل کلانتری نارمک بود، از در و دیوار گلوله می آمد و خانه ما دائم در تیررس بود. ما درب منزل را باز گذاشته بودیم تا جوانان انقلابی،در پشت بام برای شعار دادن بیایند. تمام دیوارها بر اثر گلوله سوراخ بود و شیشه ها شکسته بود. ما ساکن طبقه دوم بودیم و علی به هیچ وجه از صفیر گلوله ها نمی ترسید.

پدر علی یک دوربین فیلمبرداری داشت و از پنجره منزل، فیلمبرداری می کرد. علی می دوید بالای پشت بام و با دوستانش شعار می دادند و در نهایت کلانتری نارمک به دست بچه های انقلاب افتاد و کلانتری سقوط کرد. دوستانش دو سه تا تیر به بازو و پا خورده بودند که ما آن ها را به بیمارستان رساندیم.

علی عاشق بود و با شجاعتش عشق می کرد. می گفت سیب زمینی با تخم مرغ برایمان آماده کن و به عنوان غذا برای شرکت کنندگان در راهپیمایی می برد.

بعد از تصرف کلانتری می خواستند به صدا و سیما بروند که برایشان چای بردیم. وضو گرفتند و نماز خواندند و به سمت ساختمان صدا و سیما برای تصرف حرکت کردند.»

(راوی: مادر شهید)

شرکت در مراسم استقبال از امام

«علی در این دوران در عین سختی های انقلاب و مبارزه، همیشه خنده رو و صبور بود. در تهران در مسجدالنبی بود و عکسش الان در همان مسجد نصب شده است. امام را خیلی دوست داشت. 12 بهمن 1357 که امام به ایران آمدند، ما در تهران به اتفاق علی در مراسم استقبال میلیونی شرکت کردیم.» (راوی: مادر شهید)

هیئت موسی بن جعفری(ع) فریمان

هیئت موسی بن جعفری(ع) با مدیریت یکی از معتمدین فریمان و پدر شهید سیدحمیدرضا قاضی زاده اداره می شود. حاج علی آقا از مبارزین انقلابی فریمان و چهره سرشناس شهر است. او از بنیانگذاران هیئت قائمیه و در ادامه، موسس هیئت متحده موسی بن جعفری(ع) است. این هیئت از همان ابتدا به عنوان پاتوق نیروهای انقلابی و حزب اللهی فریمان مطرح شد و نقش مهمی در فعالیت های اجتماعی شهر از ابتدا تاکنون داشته است.(در مورد تاریخچه هیئت موسی بن جعفری(ع) و نقش آن در فعالیت های مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و انقلابی فریمان به زودی کتابی منتشر خواهد شد.)

علی به محض بازگشت خانواده به فریمان، به طور طبیعی پایش به این مسجد باز می شود و تحت تربیت حاج علی آقا در موضوعات اجتماعی قرار می گیرد. او در واقع فرزند مجالس مذهبی و هیئت بود. از عهد کودکی، با این مجامع آشنا شد و از آن بهره گرفت. در سنین خردسالی، انس مذهبی در او پدیدار شد. در این محافل، او فقط مستمع نبود، خدمتگزار هیئت هم بود. با بیان گرم و گیرایی که داشت، دیده ها را می ربود و جان ها را تسخیر می کرد. جسارت و شهامت حضور را در همین مجالس هیئت به دست آورد.

«بعد از انقلاب و آمدن ما به فریمان، پاتوق اصلی علی، همین هیئت موسی بن جعفری(ع) بود که مدام در آن جا حاضر می شد.» (راوی: پدر شهید)

در هیئت موسی بن جعفری(ع) علی جذبه های اصلی شعور دینی را یافت و این بهره ای پایدار، برای سال های آینده او بود. در سالیان جزر و مد سیاست، او در خط ولایت فقیه استوار و محکم ماند و به میزان توان خویش، مایه ها گذاشت. این استقامت و صلابت، جز به امداد آن مایه های اصیل نبود. علی در پرتوی جذبه های پایدار دینی زیست و آن را مدیون حضور در هیئت بود که شور و شعور دینی را برایش می آفرید. بی تردید فعالان و مایه گذاران آن هیئت از جمله حاج علی آقا قاضی زاده هاشمی، ارج عظیم دارند و البته بسیاری از آنان، گمنامان صفحه تاریخ دیانتند، اما لوح محفوظ الهی، خدمات بی دریغ آنان را از یاد نخواهد برد و شاکران لطف ربوبی، شکر گذار دائم آن بزرگواران خواهند بود.