رحمت کودکی باهوش و با ادب بود. علاقه ی زیادی به تحصیل داشت. همزمان با فراگرفتن علم در کار کشاورزی نیز به پدرش کمک می کرد. در سال 1359 به خدمت مقدس سربازی اعزام شد. او با حضور در جبهه های حق علیه ی باطل شجاعانه از آرمان های مقدس انقلاب اسلامی دفاع کرد و سرانجام در تاریخ 5/1/1361 بر اثر ترکش خمپاره ی مزدوران بعثی در جبهه شوش به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد.
شهید رحمت ربانی زندگی را مزرعه ی آخرت می دانست، چنان که در وصیت نامه اش می نویسد:من زندگی، پدر، مادر و همسر و تنها فرزندم را خیلی دوست دارم، اما با وجود همه ی این ها، شهادت را انتخاب می کنم ، زیرا لذتی بالاتر از تمام این وابستگی ها دارد.
شهید رحمت ربانی همواره آرزوی شهادت داشت. او در فرازی از وصیت نامه ی خود می نویسد: من از خداوند متعال می خواهم مرا به تنها آرزویم برساند و اگر هم چنین نشد، مرا جزء شهدا قرار دهد زیرا شهدا با پیامبران و صالحین محشور می شوند.
