بعد از پیروزی انقلاب، حمید دانش آموز دبیرستان شهید بهشتی است. با عضویت در انجمن اسلامی دانش آموزان و هم چنین بسیج دانش آموزی فریمان، بیشتر وقت خود را به نگهبانی در سطح شهر و شرکت در جلسات مختلف می گذراند و غالباً تا نیمه های شب مشغول فعالیت های انقلابی و اجتماعی است.
در چنین ایامی است که توجه چندانی به تحصیل ندارد و در جواب پدرش که می پرسد چرا درس نمی خوانی؟ می گوید:
- انقلاب به فداکاری ما نیاز دارد... بگذار انقلاب به پیروزی کامل برسد و خیالم آسوده شود... آن موقع، وقت برای درس خواندن هست...
حضور خانواده شهید حمید میزبانی در فعالیت های انقلابی سبب می شود که طرفداران شاه، بارها شیشه های حمام ساحل که متعلق به پدر او بود را بشکنند و چندین بار نیز شیشه های منزل آن ها توسط عده ای مزدور به نام جاوید شاهی ها شکسته شود.
پدرش در پاسخ به این اقدامات می گوید اگر ده بار هم شیشه ها را بشکنید، باز هم من عکس امام را به شیشه خواهم چسباند.
او که اکنون نوجوانی برومند شده است، زمینه های تربیت درونی خویش را هم آغاز کرده است. مادرش می گوید یک بار نیمه های شب، با شنیدن صدای گریه ی حمید از خواب بیدار شدم... دقت کردم دیدم حمید در اتاق دیگر در حال خواندن نمازشب و گریه و زاری است.
با خودم گفتم: آیا این همان حمید من است؟
نفر دوم از راست: شهید حمید میزبانی
یاد آن بی ادعا، مردان جنگ
اواخر جنگ، کنار رودخانه بهمنشیر-از راست: حسن دیندار-صادق شگفته-حسن رحیمی
ما آیینگی را از سیدالشهداء آموخته ایم
و هرچه داریم از حیات طیبه شهادت است.
شهید آوینی
نفر دوم از چپ: شهید محمدکریم کاظمیان- محوطه سپاه فریمان
کمی که بزرگ تر می شود به اتفاق خانواده اش، صبح ها عازم مشهد می شوند و در راهپیمایی های گسترده ی مردم مشهد شرکت می کنند.
مادر شهید حمید میزبانی از روز ده دی سال 57 مشهد و یکشنبه خونین می گوید که صبح زود به مشهد رسیدیم. ماشینمان را فلکه گنبد سبز پارک کردیم و وعده گذاشتیم که پس از راهپیمایی خودمان را به گنبد سبز برسانیم. محمد و پدرش رفتند میدان راه آهن و من هم با دو بچه ی کوچک و پر شور یعنی علی و حمید که دستانشان را محکم گرفته بودم رفتیم چهارراه شهدا. آخرهای راهپیمایی بود که سربازان رژیم حمله کردند و کشتار ناجوانمردانه ای به راه افتاد. من با دو بچه کوچک در کوچه های اطراف چهارراه شهدا می دویدم و مردم هم برای کمک به انقلابیون، درهای منازل خود را باز گذاشته بودند تا زنان و کودکان به آن جا پناه ببرند. حوالی عصر و غروب که شد همدیگر را در گنبد سبز پیدا کردیم و به فریمان بازگشتیم.
از راست نفر اول: شهید حمید میزبانی- چهارراه شهید مطهری فریمان
مادر شهید حمید میزبانی در بیان خاطرات کودکی حمید می گوید، یک روز ناهار کوفته درست کرده بودم. حمید مقداری از آب آن را خورد. گفتم چرا گوشت هایش را نمی خوری؟ گفت: گوشتش را لای نون بذار تا بخورم. نون را که به دستش دادم، از خانه بیرون رفت... لحظاتی بعد برگشت، گفتم چی شد؟ زود آمدی... گفت در کوچه، فقیری را دیدم و احساس کردم گرسنه است... بدون تأمل غذایی که برایم آماده کرده بودی به او دادم.
این خون شهید است که در شریان های حیات تاریخی انسان جریان دارد
و هیچ فیضی نیست مگر آن که با وساطت شهید نزول می یابد.
شهید آوینی
عکسی تاریخی از اعزام رزمندگان به جبهه های نور علیه ظلمت- کاروان محمد رسول الله
مسجد جامع فریمان
شهادت قسمت ما می شد ای کاش...
راست ایستاده: سیف الله محمدی- حسین مهدیانپور
با اوج گیری مبارزات مردم بر علیه حکومت پهلوی و آغاز سنین جوانی، حمید میزبانی در کنار برادرانش محمد و علی به صف مبارزین انقلاب می پیوندند. در چنین ایامی بود که با ضبط پیام های امام و توزیع آن در بین دوستان و هم چنین پخش اعلامیه های حضرت امام در شهر، تلاش می کند تا در پیروزی انقلاب نقشی ایفا نماید.
از راست نفر دوم: شهید حمید میزبانی
